KISAH PEMBOCORAN MAKLUMAT ASET KETENTERAAN NEGARA

Kisah pembocoran maklumat aset ketenteraan negara sering dimomokkan sebelum ini oleh individu yang berkepentingan seperti Tony Pua, Nurul Izzah dan ramai lagi yang ingin meraih populariti untuk kepentingan mereka. Beza antara Nurul Izzah dengan orang lain ialah beliau melakukannya di luar negara kepada “audience” asing. Manakala, yang lainnya membocorkan maklumat kepada pihak-pihak berkepentingan di dalam negara seperti ahli-ahli politik, ahli-ahli perniagaan atau juga orang perseorangan yang mempunyai agenda-agenda tertentu. Ada pula segelintir orang kita yang berperanan sebagai agen untuk memberikan maklumat mengenai negara ini kepada negara asing.

Maklumat adalah data mentah (raw data) yang sudah diproses untuk menjadikannya bersifat benar dan tepat, khusus dan disusun untuk memenuhi sesuatu matlamat dan juga bagi tujuan meningkatkan pemahaman dan mengurangkan keraguan tentang sesuatu perkara yang dimaksudkan. Oleh kerana sifatnya yang sedemikian, maklumat diberikan pendarjahan (classification) yang khusus dengan tujuan untuk melindunginya daripada digunakan untuk merosak atau membahayakan keselamatan nasional. Semakin bernilai maklumat itu semakin tinggi pendarjahan yang diberikan, bermula mengikut sususan atas ke bawah dari Rahsia Besar, Rahsia, Sulit dan Terhad.

Maklumat berdarjah yang diberikan Nurul Izzah (sebagai contoh) kepada pihak ke tiga secara tersendiri (in isolation) tidak akan menjejaskan keselamatan dan pertahanan negara. Namun, ia dapat membantu untuk memperlengkap dan memberikan gambaran besar mengenai profil negara. Jika di dalam bidang pemasaran/perniagaan skala besar mereka menggunakan analisis SWOT (strength, weaknesses, opportunity ,threats) sebelum memasuki sesuatu pasaran, begitu juga dengan kaedah yang diguna pakai oleh sebuah negara ke atas sebuah negara lain. Mereka akan mengutip, menyusun kumpul dan menganalisis apa juga maklumat penting mengenai sesebuah negara untuk membuat rumusan mengenai kekuatan dan kelemahan negara berkenaan.

Mungkin ada pihak yang mempersoalkan kewajaran Nurul Izzah (sebagai contoh) memberikan maklumat seumpama itu kerana tanpa beliau berbuat demikian maklumat sebegitu masih boleh didapati daripada sumber-sumber lain. Memang diakui, dalam era kecanggihan teknologi maklumat ini, maklumat bagaikan komoditi yang amat mudah diperolehi.Negara-negara maju contohnya menggunakan satelit untuk mengutip maklumat mengenai sesebuah negara lain.Namun demikian , sebagaimana yang diakui oleh Amerika Syarikat di dalam peperangan di Iraq dan Afghanistan, maklumat yang diperoleh secara human intelligence (humint) dari orang perseorangan adalah lebih tepat berbanding maklumat yang diperolehi melalui electronic intelligence (elint) atau signal intelligence (sigint). Humint mengsahkan apa juga maklumat yang dikutip melalui dua cara yang disebut itu.

 

Sedar di atas pentingnya manusia sebagai pembekal maklumat yang sahih, beberapa peraturan telah dibuat bagi mengekang maklumat berdarjah dari jatuh ke tangan mereka yang tidak diingini. Mereka yang diberi authority dan kuasa untuk mengurus dan menggendali maklumat-maklumat berdarjah ini perlu dibuat tapisan keselamatan terlebih dahulu. Mereka juga tertakluk kepada beberapa akta dan undang-undang antaranya Akta Keselamatan Dalam Negeri (ISA) dan Akta Rahsia Rasmi (OSA).

Malangnya , di sebalik langkah-langkah yang diambil ini aktiviti pengaliran maklumat berdarjah terus berlaku, dan berlaku secara terbuka. Admin pernah terbaca posting seorang blogger yang menceritakan mengenai “operational status” pesawat-pesawat MIG 29 di Pangkalan Gong Kedak dan Operasi Daulat di Lahad Datu sebelum ini.  Kita juga mungkin pernah mendengar bagaimana maklumat “dipindahkan secara langsung” menerusi penggunaan telefon bimbit oleh seorang ahli di dalam mesyuarat kepada seorang lain di luar bilik mesyuarat. Pemindahan dokumen berdarjah juga boleh dilakukan secara mudah dengan menyalinnya ke dalam “pendrive” atau dengan mengambil gambar menggunakan telefon bimbit berkamera.

Akhirnya, setelah segala kaedah dan cara yang diperkenalkan gagal untuk mengelakkan pembocoran maklumat daripada terus berlaku, apa yang tinggal ialah sikap “integrity” , amanah dan tanggungjawab setiap seorang yang diberi kuasa dan authority untuk mengurus dan menggendalikan maklumat. Pengurusan maklumat perlu dilaksanakan secara penuh berhemah, beretika, penuh komitmen dan rasa tanggungjawab. Nyahkan sifat pentingkan diri sendiri dan elak daripada mengkompromikan keselamatan negara.